Zingen voor God

Waarom zing jij voor God? en geniet je er dan ook volop van? Wanneer ben je begonnen met zingen voor God?

Van vroeger kan ik me herinneren dat ik vele concerten heb gegeven. Niet zoals je denkt op een podium maar gezellig op mijn kamer met hoogstens wat knuffels die toekeken. Het podium was eigenlijk een bed en mijn microfoon was een roze speelgoed microfoon die ik een aantal jaren geleden nog had omdat het zo'n leuke herinnering was. Van zingen word ik blij en voel ik me dichterbij God, mijn emoties kan ik er in kwijt.

Het enigste is dat als ik naar mijn zangtalenten kijk dan kijk ik naar hoe goed ik kan zingen. Ik kijk dan naar:

1. Ik durf überhaupt niet voor mensen te zingen..
2. Zelf heb ik geen idee hoe je maat, ritme en al die dingen moet houden.
3. Hoe moet je inzetten bij een nummer?
4. Echt altijd heb ik last van keelpijn.
5. Ik vind grote menigtes niet leuk.

En toch heb ik op de een of andere manier het gevoel dat God tegen me wil zeggen "Wendy, je mag zingen in de kerk" Als je kijk naar alle punten hierboven is het onlogisch en zou ik dit niet kunnen. Gister heb ik naar een seminar gekeken van Jan Pool. Hierin ging het over dat God Gideon uitkoos, niet omdat Gideon nou zo'n dappere held is. God wil door Gideon heen werken en daardoor gaan er dingen veranderen. En dat laat Hij in alles merken. God wilde niet dat Gideon  een groot leger had want dan leek het alsof hij zo'n grote held is. Maar met een klein leger met wapens dat niet echt wapens waren... ging hij op een mega groot volk af. Hij won het van dat volk omdat God in Gideon was.

En zo wil ik het avontuur aangaan om misschien wel ooit te gaan zingen in de kerk. Dit wil ik niet meteen gaan doen maar eerst hier stappen in gaan ondernemen. Gideon ging ook niet meteen de strijd aan maar bereidde zich op zijn manier voor. Misschien eerst zangles gaan nemen (ondanks dat ik dat mega spannend vind.) en dan kijk ik verder naar wat God wil.

Het heerlijke van toen ik kind was, was dat ik zonder schaamte heerlijk kon zingen over God. Met de ramen wagenwijd open! De hele buurt hoorde het en ik zong zonder schaamte (tot op een zekere leeftijd) en ik genoot ervan, danste er zelfs een beetje op  en hield m'n eigen mini kerkdienst. Ik bid dat God me mag gaan gebruiken om andere mensen te inspireren (niet met hoe mooi m'n stem klinkt, want dat is niet wat ik wil overdragen ... en wat ik volgens mij ook niet echt heb). Het lijkt me mooi de emotie over te brengen van een lied zodat iedereen het mag voelen. Dat iedereen een stukje van God mag zien en nieuwsgierig raakt naar God. Dat is mijn verlangen en dat ondanks dat ik het eng vind, ik mezelf mag zijn op het podium. Amen.

Ps: nu klinkt het alsof ik al ga zingen voor de kerk maar ik ben nog maar bij stap 1 haha, stap 100 is pas zingen in de kerk.

Groetjes,

Wendy Blankespoor

Pps: het is nu 2 jaar later en ik heb zangles gehad! Een heel jaar lang daarmee heb ik enorm veel angsten overwonnen en ook gezongen voor mijn man op onze bruiloft. Later ook nog een keer een worshipavond mee gezongen. Merk dat ik niet altijd heel erg veel zing in mijn vrije tijd... Maar dat ik wel met meer vertrouwen in de kerk sta te zingen. In de kerk zingen hoeft dus niet te betekenen op het podium zelf per se, het kan ook gewoon in de kerk tussen de mensen zijn! En op mijn werk zing ik de maandagen elke week met de dagopening, met zelfvertrouwen.