We hebben toch al genoeg?

'S avonds lig ik warm in bed met nog een vol hoofd van de afgelopen dag. Ik had koude voeten en sprong soepel uit bed om nog even warme sokken te pakken. Zonder warme voeten kan ik namelijk écht niet slapen. Ik bedacht me met de sok nog in mijn hand dat ik kon bidden voor warme voeten, maar al snel had ik die warme sokken aangetrokken.

Wat hebben we het toch allemaal makkelijk! Heb je een probleem? dan heeft de wereld er wel een oplossing voor.

Hierdoor realiseerde ik me dat veel mensen (+ ik) naar God toe gaan als er echt een probleem is die de wereld niet op kan lossen. Door gisteren (Jezus'22) en al wel eerder ben ik me gaan realiseren dat het uiteraard niet de bedoeling is met ons, dat God een veel mooier plan voor ogen heeft. Als we terug gaan naar het paradijs zien we hoe Adam en Eva samen wandelde met God. Dat beeld vind ik heel mooi, dat je echt met God wandel. Alsof je door het bos loopt en op een bankje warme chocomelk (ik drink geen koffie) drinkt om gezellig samen bij te kletsen, je zorgen neer te leggen en God, die terug spreekt in een voor ons duidelijk taal. 

Hoe mooi is het als we bidden tot God en onze nood, hulp vertellen aan God en niet denken dat we het zelf allemaal wel kunnen regelen. Vaak denken we dat we veel  controle hebben over de dingen om ons heen, maar hoeveel controle heb je eigenlijk echt? Het weer, ziektes, oorlogen, de mensen om je heen... Je hebt er eigenlijk geen tot weinig invloed op. De enige die alles in de hand heeft is God. Wij kunnen van alles willen, willen doen, willen regelen maar toch zullen we het bij God moeten brengen, want Hij weet wat we er mee moeten doen. Ik vind het zelf vaak heel moeilijk om dingen te vragen aan God, want zal Hij mij antwoorden? Of wil ik gewoon te graag dat God mij antwoord? en tegelijkertijd vind ik het idee ook heel eng dat Hij antwoord. Een grote struggle op zich.

Bidden word omschreven als praten met God en smeken. Ik vraag me af wat ik doe, smeek ik God om dingen of vraag ik het eerbiedig en verwacht niets terug? of verwacht ik wel iets terug?

We hebben al genoeg lijkt het. Soms is het goed om terug te gaan naar het kleine en eenvoudige. Ons klein te maken voor God, eerbiedig neerknielen en net als Jezus ons afzonderen op een "berg", praten met God. Dat beeld kwam pas in me op toen we in een groepje het over gebed hadden. Dat beeld gaf me een goed gevoel terwijl ik gewend ben om juist gewoon liggend in bed te bidden. Juist mezelf klein maken gaf een goed gevoel, want God is veel groter dan wij als mensen.

Hebben wij al genoeg? Tuurlijk, we hebben hartstikke veel maar God is ons bereid te geven, als wij Hem dat vol geloof vragen en dit met vol geloof in hem doen. (staat in Johannes 15)
Amen.

liefs,

Wendy