Het is nog niet zolang geleden dat ik een blog geplaatst heb maar het is weekend en ik heb meer tijd dus vandaar. Dit verhaal in deze blog vind ik zelf heel erg mooi en er staan allemaal symbolen in.

Hopelijk is aan het einde van het verhaal duidelijk wat het symbool is. Zo niet? dan leest je gewoon mijn uitleg eronder. Dit verhaal heb ik zelf geschreven en het gaat over een meisje genaamd Lydia.

hier komt mijn verhaal! enjoy it.

Lydia liep door de tuin en raapte een grote grove steen op ze bekeek hem aandachtig en legde hem uiteindelijk weer terug. Na een rondje te hebben gelopen kwam ze uiteindelijk weer terug bij de plek waar de steen lag.
Dit keer pakt ze hem op en nam hem mee naar huis.
Als ze thuiskomt ziet haar moeder haar al in de verte aankomen lopen en zet daarom wat limonade klaar. Als Lydia dichterbij komt schrikt haar moeder en roept ‘kind toch! Waar heb je die steen vandaan?’
Lydia kijkt haar moeder onderzoekend aan, waarom doet ze zo moeilijk over een steen? Lydia besloot het maar te negeren en begon opgetogen te vertellen hoe ze de steen gevonden had. “Ik liep lang het water naar het bos toe en zag deze super mooie steen liggen! Eerst besloot ik om hem niet mee te nemen omdat ik nog een veel grotere wandeling wou maken en het dan onhandig was om hem mee te nemen, snapt u? En toen kwam ik later terug en lag hij er nog steeds! Ik weet zeker dat het met een reden was en daarom heb ik hem meegenomen, ik ben er zo blij mee!’ Mijn moeder keek argwanend naar de steen maar besloot om het er maar niet meer over te hebben. In plaats daarvan zei ze ‘wat fijn dat je het zo naar je zin hebt gehad.’

De volgende dag gaat Lydia weer naar buiten om met haar vriendjes te spelen en weer ziet ze allemaal hele mooie stenen. Eigenlijk wilt ze alle stenen tegelijkertijd meenemen maar ze weet dat haar moeder het niet goed vind en haar kleine handjes kunnen dat niet houden. Haar vriendjes zagen de stenen ook, maar die moesten er niks van hebben en zeiden ‘dat hoeven wij niet hoor, straks gebeurt er nog iets dat je bijvoorbeeld je vinger open haalt! Ze zien er scherp uit.. Lydia probeerde nog zo goed mogelijk aan hen uit te leggen waarom ze de stenen zo mooi vond maar niemand luisterde. Toen ze thuis kwam met de nieuwe steen in haar hand keek de moeder van Lydia bedenkelijk naar haar vader. Ze haalde een wenkbrauw omhoog en haar man bevestigde dat met een kuchje naar Lydia. Lydia keek op en kwam stralend op hen afrennen ‘kijk eens papa! Kijk eens wat ik gevonden heb!
Deze steen is heel helder blauw en de steen van gisteren ook alleen deze is kleiner!’ De vader van Lydia keek haar aan en zei ‘Lydia je mag even gaan zitten’ bevreemd keek ze hem aan maar ging toch maar zitten. ‘we moeten het even met je hebben over de stenen.’ Nog steeds kijkt Lydia hen vreemd aan. Haar vader zucht en besluit om dan maar het hele verhaal te vertellen. ‘Wij vinden het geen goed plan als jij de hele tijd stenen mee naar huis gaat nemen, ons huis is al klein en als het zo doorgaat hebben we helemaal geen ruimte meer over. Lydia keek hen smekend aan en zei ‘Asjeblieft mag ik nog en paar stenen meenemen?’ Moeder knikte en antwoordde ‘als het maar niet teveel stenen worden vind ik het goed.’

Lydia ging naar haar kamertje toe en keek even in het rond, zo vol was haar kamer toch niet? En het staat toch niet zo erg in de weg? Het staat zelfs wel erg mooi bij de boekenkast! En het zou ook mooi zijn op het tafeltje beneden tussen de bloemen. Nou ja als papa en mama het willen, dan moet het maar.

Ondanks de woorden van haar ouders kon Lydia het niet laten om af en toe wat stenen te rapen en de allerlaatste steen die ze vond was niet een kleine steen, de steen was net zo groot als een deur en toen ze er tegen aan klopte zag ze in de weerspiegeling iets moois. Lydia was op dat moment al oud en opende de deur.

Einde

Hier vertel ik kort wat het verhaal voor mij betekent en wat het voor jou kan betekenen.
Het verhaal betekent voor mij dat je als mens zijnde beslissingen maakt waar ouders het soms niet mee eens zijn of dat ze je niet snappen, zoals in dit verhaal. Het is dan lastig om je er niets van aan te trekken en toch door te gaan.
In dit verhaal is ze doorgegaan met haar steenverzameling obsessie maar eigenlijk staat de stenen obsessie voor iets anders. De stenen obsessie zijn kleine stukjes van het geloof en elke keer weer in je leven vind je een stukje meer. Je zult mensen in je leven tegen komen die het helemaal niets vinden dat je geloof maar je wel respecteren zoals je bent. Ook kom je mensen tegen die standvastig zijn in hun geloof of ongeloof en ondanks dat is het mooi als je je dan vast houd zoals dat kleine meisje in mijn verhaal. Dat je die stenen blijft verzamelen en aan het einde een enorme mooie glanzende steen bereik dat een deur opent naar de Vader. Zelf zijn mijn broers en zus niet gelovig wat erg lastig is dus dit is ook meteen een soort van bemoediging voor mezelf. Blijf stenen verzamelen in je leven!

groetjes,

wendy